Şimdi Dağlara Çıkmaz mı İnsan?
Bu şehrin patırtısından gürültüsünden, bu politikaların yalanlarından daleveralarından,bürokrasinin kağıtlarından soygunlarından,ekranlara sıkışmış yalancı aşklardan ihanetlerden, dostluğun sahtesinden,paranın kirliliğinden,mal - mülk sevdasından kaçıp arınmak için barınmak için çıkmaz mı insan bu dağlara!.....
Peygamberlerin çıkıp geldiği yerler değil miydi bu dağlar! Bütün gizemliğiyle sırtını evrene dayamış bu dağlarda özgürlüğün sesleri yükselirken destanlar yazılmadı mı? Sevdalar bu dağlara taşınmadı mı!...Eşkiyaların kaçakların,yigitlerin,kartalların, ceylanların,kekliklerin mekanı değil miydi bu dağlar.
Dağlar dağlar oyy dağlar..İnsanın yalnızlaştığı bir dönemde sürekli hayalinde yaşattığı çıkmaya can attığı ve kendisiyle yüzleşmek hesaplaşmak istediği anda sığındığı tek mesken dağlar..
Zulümlerden kaçanları bağrına alan dağlar, onları yıllarca saklayan besleyen ve asla kendisinden uzaklaştırmayan aksine bir ana şefkatıyla kucaklayan seven dağlar. Asıl sığınma va barınma kampları bu dağlardadır. Bir ana gibi, bir yar gibi gelenin yeteneğine soyuna - sopuna,rengine,kanadına ayağına,gagasına,diline ,güzelliğine çirkinliğine bakmadan kucak açan yer veren hayat veren dağlar. Suyun en temizini oksijenin en katıksızını sunan dağlar. Belkide bundandır ki dağların başı hep karlı ve dumanlı olur. Belkide bundandır ki dertlerin en çok taşındığı meskenlerdir dağlar. ”Dağın başı kardan ağarmış,dumandan kararmış” derler, öyledir evrenin gam ve kederi sanki dağlara yüklenmiş. Herkes oralara birşeyler havale eder durur. Umut desen orada, dost desen orada düşman desen orada.... Ağğ dağlar ağğğ dumanlı dağlar,başında karı eksilmeyen dağlar, feryadını duyan nasıl ağlarrr!!!..
.
Munzur dağlarına çıkarken Buyur Baba’ya uğramadan inilmez,ordan bir avuç soğuk suyla kutsanmadan geri dönülmez, Munzur’un doruğunda baktığın zaman Buyur Baba’ya muhteşem bir yel vurur gamzelerine bütün yüzün çatlar sanırsın o muhteşem sıradağlara öylece bakarsın,ne şehir gelir aklına ne dert ne tasa, o an sadece sen ve Munzur Dağları varsın... Buyur Baba arkasını koca bir kaya kütlesine yaslamış ve o kayanın alt tarafında belkide milyonlarca yıldır hiç erimemiş kar tabakaları görürsün ,oraya dokunmayacaksın, kayarsın düşersin. Buz gibi soğuk sulara gömülürsün çok değil hemencecik orada donu verirsin. Hayatının bir kaç saniyelik olduğunu o an anlarsın.Tabi bunu arzu etmezsin..Bu karı ellemek isteyipte bu suya gömülen az gencimiz olmadı. Herşey bana olmalı benim olmalı düşencesinde olmayacaksın,Munzur ortak yaşamın adresidir.
Munzurun suyu olaydım,dağını taşını dolanıp yüreğine akaydım,yarana merhem yarınına umut olaydım,yoldaşın olaydım, çarpışaydım, senin yerine ben düşeydim,öleydim yakılaydım, küllerimi dağlara serpeydin özgürleşeydim... oy dağlar yıldızları bana yakın kılan dağlar,derdimi anlayan dağlar!.Sen misin beni kartallara yem olarak sunan!....
Dağlar sırdaştır, yoldaştır, ana kucağı gibi sıcak ve üretkendir. An gelir öfkelidir, dumanlıdır, karlıdır, umulmadık bir anda kasırgalar estirir, bağrında seller kaldırır kızgındır, bunları bilecek ve dayanacaksın. Dağların doruğunda yılların karı buzlanarak belkide asırlarca erimeden üst üste yığılır kalır, katran gecelerin soğuk ayazında dağların sert ve dondurucu rüzgarları kusursuz bir senfoni gibi şakırdayarak eser, kaçaksan dumansız ateşler yakarsın, kulaklarına vahşi rüzgarların esintileri geldiğinde ürkersin ama korkma ardından gelen sessizlik var ya hele o doğan güneşin tenine dokunuşu, çiçeklerin yaydığı taze kokular sana yeni bir can yeni bir umut ve enerji verir. Kaçak olduğunu unutursun özgürlüğün tadını çıkarırsın. Dünya umurunda mı olur kim tutar ki seni. Heyy gidi dağlar heyy sen misin beni düşmana teslim eden !!..Ömrüm 80 yıl tutsak olacağına 10 yıl seninle özgürce olsun.
Dağlar tarihimizi içinde gizleyen güçlü birer arşivdir, hatta canlı tanıklarıdır, bölgede geçmişte günümüze kadar yaşanmış yaşanmakta olan tüm olayları içinde barındıran ve bir şekilde koruyan önemli mekanlarıdır. Geleneğimizin kültürümüzün, inancımızın ilk temelleri bu dağlarda atılmış buralarda şekillenmiştir. Geçit vermez amansız görüntüler içerisinde insana ulaşılmaz görünen dağların kenarlarında mutlaka gidilecek yolları vardır amansız aşılmaz değilller. Büklüm büklüm kıvranan dar dereleri yukarıdan aşağıya doğru kıvrıla kıvrıla akan suları insanda geleceğe dair büyük umutlar yeşermesini ve hayatı sevmesini sağlar.
Şarkılarımızın bir çok mısrasında dağlar söylenir, dağlara ya isyan edilir yada sitem edilir veya yare ulaşılmanın önünde engel gösterilir.”yol ver dağlar yol ver yarime gideyim”,”karlı dağı aşamadım”,”dağlar seni delik delik delerim/Halbur alır toprağını elerim”, “sere çiya bi dumane”,”Çiya jı çiya bılınde”,”kuro dino mın go çiya bılınde te nabinim” ,”çiya berf u barane”,” çiyan te lawe mın jı deste mın gırt”,”yıkılası dağlar” gibi daha binlerce mısra dağlar üzerinde yazılmış söylenmiştir. Dağlar aynı zamanda umut olmuş özgürlük savaşçılarının mekanı barınağı olmuştur. Yıllarca bu dağlarda ikamet eden yüzlerce savaşçı vardır ve bunlarda bu dağlarla kah ağlayıp kah gülmüşler,”benim meskenim dağlardır dağlar” demişler,”şu dersimin dağları gerillanın oturağı”,”Ey Cilo duy sesimi sana anlatıyorum, bir gün beni bağrında vuracak olurlarsa ,sevdamı derinden koru ve anlat onu gelecek kuşaklara, sana sığınanlara anlat, ey Cilo anlat onu yoldaşlarıma halkıma,sizler için korkmadan çarpıştım vuruldum dersin” dağların bağrında ne ateşler yandı söndü, nice yıldızlar kaydı, Newroz ateşinin Zagros dağlarında nasılda parıldadığını, ışığın nasılda saçıldığını hayal edebiliyorum.
Dağlar hiçbir düşünceye karşı değiller ama yürekli ama onurlu düşünenlerin meskenleridir. Ancak onlar dağlarda uzun yıllar kalabilirler, yani onurlu ve özgürce düşünenler içindir dağlar bu yüzden insan kaçmaz mı bu rezilleştirilmiş şehir yaşamından dağlara, oralarda mekan tutmaz mı!!! iş hapsi,ev hapsi,vergi hapsi,bürokrasi hapsi neye dokunursan içinde stres neye bakarsan mutlaka keyfini kaçıracak bir portre çıkar karşına!...Puştluğun hızla büyüdüğü yayıldığı yağmurların kirlendiği karın ak rengini yitirdiği topraktan kopuk,kırdan yaylalardan kopuk,kekik kokusundan,ışkınlardan,devasa mantarlardan uzak,kengere hasret bu şehirlerde insan çıkmaz mı bu dağlara!.İnsan sohbetlerinin yaşanmadığı dostluğun bittiği bu yerlerde yaşam nasıl tanımlanacak ki!...Dağlar oy Dağlarrrrrr Derdime derman dağlarrrr,banada ayıracak bir yerin var mı?
Ali Haydar Gürbüz