Köln´de Oturan Değerli Köylümüz Zeko Aslaneri Ziyaret Ettik
Zeko teyze köyümüzün en renkli,emekçi kadınlarından.Almanyaya göç edenlerin en başından gelenlerden.Bundan bir ay önce hastalanıp hastaneden kalan değerli kadınınımız Zeko teyze bizi kapıda görünce çok seviniyor.Mis kokulu ve tertemiz güzel evinde huzur var Zeko teyzenin.Ne yapacağını bize ne ikram edeceğini şaşırıyor.Nefis bir kahvesini hem içip,hemde sohbete başlıyoruz.Evde olan oğlu Bahattinde sohbetimize ortak oluyor.Konuşmalarımızı Kürtçe yapınca bize dönüp bak ne güzel Kürtçe konuşuyorlar diye devam ediyor konuşmasına. Zeko teyze Köyde çıktık buralara geldik diyor.Siz gençler bizi yanyana getirmeyi Derneğimiz sayesinde başardınız.Bizim memlekette saygı vardı.Şimdi bekliyoruzki biri kapımızı çalsın.Yinede bunada şükür.Allah gençlerin kederini versin.Bari gençler barış istiyor.Köyümüzde güzel bir birlik var.Hep gençlere borçluyuz bu güzellikleri diye ekliyor.
Bahattinede düşüncelerini soruyorum.Keşke Almanya gelmeseydik.Köyümüzde yaşasaydık.Köy anılarına şunları ekliyor.Yıllar önce köye Alman kız arkadaşımla gitmiştik.O zaman yaşlılarımızın çoğu yaşıyordu.Kız sarışındı.Elazığda her kes bize bakıyordu.Kız dönüp bana neden bize bakıyorlar diye sordu.Köye gidince Xıle ile Fecire kızın sarı saçlarını elleyip bu gerçek saçmı diye sormalarını hala dün gibi hatırlıyorum diye ekliyor.Bahattin burda yetişen gençlerin çok dikkat etmeleri gerektiğini,esrar ve eroinden uzak durmaları gerektiğini vurguluyor.Seçimler içinde köyümüzde tüm oyların Ferhat´a çıkmadığına üzüldüğünü ekliyor.Güzel hoş bir sohbetten sonra orda ayrıldık.Ayrılırken Zeko teyze koşup elbise dolabında en güzel şallarından birini çıkarıp bana hediye etmesi,hep sende kalsın demesi benide duygulandırdı.
.......................................................................................................................
Ünal Düzyar´ın mahkemeside uzun zamandır devam ediyor.Daha öncede Ünal´in ilk mahkemesine katıldım.İlk mahkemede köylülerimizin yoğun katılımı Ünali çok sevindirmiş,bir yıl sonra o kadar insanı bir anda görünce çok sevindim demişti annesine.Mahkemeler tatile gireceği için bu mahkemesine bende katıldım.Ünalin annesi Narey´le buluşup kahvemizi içtikten sonra mahkemeye gittik.Aslında Ünal beni beklemiyordu.Onun içinde süpriz oldu.İçeri girer girmez ona el sallıyoruz.Ünal halen çok genç olmasına rağmen dik duruşu,sevecen bakışları ve yanındaki Ölüm orucu direnişçisi Şadi Özpolatla aynı mahkemede yargılanırken, Avrupa mahkemelerinin onlara uyguladıkları haksızlıklar insanın canını sıkıyor.Sudan gerekçelerle Ünal ve arkadaşlarına uyguladıkları haksız yargılanmalara karşı Ünal´in yanında olmak,ona ve ailesine büyük moral oluyor.Ona herkesin selamını el hareketleriyle yolluyor, yüreğimiz buruk bir şekilde ayrılıyor ve yol boyu ondan bahsediyoruz annesiyle....
ayfer ber....